Düşüncə Jurnalı

header photo

Uşağım yemək yemir!

Nə etməliyəm???

Yemək yemək – 0-6 yaş aralığında valideynlər tərəfindən xüsusilə vurğulanan problemlərdəndir. “Həvəslə yemək hazırlayıram amma bir loxma belə yedirə bilmirəm, mənimlə inadlaşır, sözümə qulaq asmır, ancaq televizor qarşısında yedizdirə bilirəm, başqalarının uşaqları necə rahat yeyir amma mənimki böyük bir faciyəyə çevrilir, başqası verəndə yeyir amma mən verəndə ağzını belə açmır, yemək saatlarında çığırıb-bağırmaqdan yoruldum artıq!”

Əgər siz də bu və buna bənzər hisslərdən şikayət edirsinizsə, uşağınızın sağlam inkişafı üçün gərəkli olan yemək yemək ehtiyacı problem halını almağa başlamış deməkdir.

Bəs bu problem niyə yaranır???

Uşaqların çox kiçik yaşlardan etibarən özlərinin iradəsi və nəzarətində olduğunu kəşf etdikləri iki əsas məsələ var : Yemək yemək və Tualet vərdişləri. Uşaqlar hələ körpəlik çağlarından yemək yeyərək və ya yeməyərək ailələrini sanki idarə etdiklərinin fərqinə varırlar. Fərqinə varırlar ki, yemək yemə saatları gəldikdə müxtəlif narahatlıqlar və kaprizlər sərgiləyərək,valideynlərinin diqqətini çəkə və hirsli olduqları ata-anadan bu yolla qisas ala bilirlər. Qidalanma uşağın böyümə və inkişafında çox önəmli rol oynadığı üçün valideynlər bu mövzuda xüsusi həssas və inadkar davranırlar. Uşaq nə qədər çox yeyərsə, o qədər saglam olar düşüncəsiylə hər dəqiqə nəsə yedirməyə çalışırlar və uşaq bundan imtina etdikdə isə özlərini yetərsiz və bacarıqsız bir ana obrazı kimi görürlər. Və məhz yemək yemə prosesi zamanı anasının belə həssaslığını görən uşaq bunu ona qarşı istifadə etməyə başlayır,buna görə də başqası rahatca yedizdirə bilərkən ananın bunu edə bilməməsi onda komplekslərə və xəyalqırıqlığına gətirib çıxarır. Yedirtmə zamanı ananın üzüldüyünü və ya əsəbiləşdiyini görən uşaq daima bu cür davranmağa davam edir. Yemək prosesində başlanan bu aqresiya gün ərzində digər mövzularda da davam edə bilir. Və bütünlüklə Ana-Uşaq ünsiyyətində uçurumlara gətirib çıxarır.

Valideynlərin uşaqların yeməyinə qarşı göstərdikləri bu həsasslıq sadəcə onların beyinlərində formalaşan yaxşı ata-ana olmaq imiciylə bağlı deyil. Ətrafdakı,xüsusilədə öz ata-anaları və ailənin digər böyükləri tərəfindən göstərilən psixoloji təzyiqin də bu prosesdə olduqca böyük rolu vardır. “ Bu uşağa heç yemək vemirsiniz? Çox solğun görünür!” , “ Ac qalır bu uşaq,baxın xəstə olacaq!” “ Mən gələndən ağzına bir loxma da almayıb,bu necə uşaq böyütməkdir!”, “ Uşağa heç sulu yemək vermirsiz, belə uşağa baxarlar?!” “ Çox zəifdir,uşaqla heç maraqlanmırsınız!”

Kənardan ifadə edilən bu və bunun kimi fikirlər ,ata-ananın çox sıx məruz qaldığı təzyiqlərdəndir. Və bütün bunlar bir tərəfədən valideynləri əsəbiləşdirərkən digər tərəfdən də onlarda günahkarlıq hissinə yol açır. Belə duyğu və düşüncələrlə köklənən ata-ana inadçı bir şəkildə uşaq ilə yemək yedirtmə mübarizəsinə girir. Müşahidələr də göstərir ki, çox vaxt da uğursuzluqla nəticələnir və bütünlükdə ailə psixoloji travma alır.

Elə isə nə etməli???
Öncəliklə yadda saxlamlı, uşağın inkişafı üçün çox yeməsi lazım deyil, sağlıqlı qidalanması kifayətdir.
Uşağınızı digər uşaqlar ilə müqayisə etməyin! Hər bir orqanizmin ehtiyac duyduğu maddələr və inkişaf tezliyi fəqlidir.
Övladınızın ehtiyaclarına,sizdən nə gözlədiyinə və nə istədiyinə qulaq verin. Doğrudur ilk illərdə qidalanma əsas meyarlardan biridir,amma böyüdükcə uşaqlarınız sizinlə daha çox vaxt keçirmək,paylaşmaq,oynamaq istəyəcək. Onun bu ehtiyaclarını yetərincə qarşılarsanız yemek problemi də yavaş-yavaş aradan qalxacaq.
Unutmayın, uşaq acanda onsuzda yemək istəyəcək. Ona acdığının fərqinə varmasına icazə verin. Biraz bundan ye, Bəlkə başqa şey bişirim, bundan istəyirsən? Bəlkə biraz dadına baxasan? Kimi ifadələrlə sürəkli üstünə getməyin. Bu onu daha da qıcıqlandıracaq.
Uşağı masada oturub yeməyə təşviq edin. Yemək masasını sıxıntılı bir yer deyil,əksinə bütün ailənin bir araya gəldiyi,əyləncəli bir yer olaraq göstərin ona. Bütün ailənin birlikdə eyni masa arxasında yemək yeməsi uşağa şüuraltıda olsa müsbət mesajlar verəcək.
Sadəcə yemək yemə saatlarında ona yemək təklif edin. Digər ara vaxtlarda isə atışdırmaq üçün nəsə verməyin. Çünki zatən kiçik olan mədələri ara vaxtlarda yedikləri xırda şeylərlə dolacaq ona görə də əsas yeməyi rədd edəcək.
Yemək yemə prosesi zamanı nə qədər hirslənsənizdə ona qətiyyən bəlli etməyin. Gülümsəyərək və söhbətinizə davam edərək önündəki yeməkdolu boşqabı götürün və sakit şəkildə işinizə davam edin.
Yemək yemədiyi üçün uşağınızı cəzalandırmayın nə də hədiyyə təklif etməyin. Çünki yemək yemək onun etməsi gərəkən təbii bir ehtiyacdır və bunu özü də başa düşməlidir. Motivasiya etmək istədikdə belə bu əsla maddi hədiyyələr olmamalıdır. Ən yaxşı halda səmimi bir təbəssüm və xoş sözlər.
Yemək yeməsi üçün israr etməyin, sözlər verib,nağıllar danışmayın yada hansısa televiziya verlişi,telefon ilə başını qatıb agzına yeməyi dürtməyin. Və yeməyi evdə onun arxasınca gəzə-gəzə yedirtməyin! Yemək masada yeyilməlidir. Bunu ona qəbul elətdirin.
Uşağınızın yeməklə bağlı olan bu problemini o eşidə-eşidə başqası ilə bölüşməyin. Bu ona iki cür təsir edə bilər. Bir , yemək yeməyərək diqqət çəkmə istəyinin işə yaradığını görə bilər. Və həmdə sizi zaman-zaman cəzalandırmaq üçün bundan istifadə edə bilər. Ikinci bir halda isə, sizi üzdüyünü görüb özünü pis uşaq,pis övlad kimi hiss edə bilər ki bu da onda günhakarlıq hissinə yol açar.
Bütün hallarda unutmayın siz nə qədər inad edib, reaksiya versəniz övladınız da sizinlə bir o qədər inadlaşacaq. Bunun yerinə valideyin siyasətiylə onu rahat buraxdığınızı göstərin, onunla daha çox vaxt keçirməyə çalışın. Görəcəksiniz zamanla problem özlüyündən ortadan qalxacaq. 

Fəridə Qasımova 

 

Go Back

Şərh yazmaq funksiyası bu məqalə üçün ləğv edildi.